Wiedza o mózgu może rozwiązania te uczynić dopasowanymi do świata dzisiejszego młodego człowieka, noszącego w kieszeni niemal całą wiedzę, jaką stworzyła ludzkość i okno na każdy zakątek świata (w postaci smartfona). A przy tym (lub częściowo przez to), mającego
trudności z odczuwaniem zaciekawienia, konsekwencją w poznawaniu, koncentracją, opracowywaniem celów i gotowością działania w zespole.
Neurodydaktyka stanowi zaproszenie – nie tylko dla nauczycieli, ale również pedagogów, psychologów, terapeutów, coachów, doradców zawodowych, pracowników socjalnych i wszystkich pracujących n a co dzień z drugim człowiekiem – do poznawania świata jego (a przez to i swojego) mózgu. Czyli centrum istnienia każdego z nas.

UWAGA:
Warto rozprawić się z mitami krążącymi wokół neurodydaktyki. Rozmaite nieporozumienia wynikają przede wszystkim z niedługiego stażu tej nauki i jej nośnej nazwy, mogącej stanowić doskonały chwyt marketingowy. Dlatego należy jednoznacznie stwierdzić, że:
Neurodydaktyka NIE ma nic wspólnego z tzw. neurolingwistycznym programowaniem (NLP)
Neurodydaktyka NIE ma nic wspólnego z tzw. kinezjologią edukacyjną
Neurodydaktyka NIE ma nic wspólnego z tzw. teorią uczenia jednopółkulowego

Neurodydaktyka JEST nauką interdyscyplinarną, korzystającą z dorobku psychologii, neuronauki poznawczej, neuropsychologii czy pedagogiki
Neurodydaktyka JEST kierunkiem studiów na cenionych uczelniach zagranicznych, jak University College London, University Columbia, Universeit Leiden.
Neurodydaktyka JEST obiektem badań czołowych naukowców zajmujących się mózgiem, jak Prof. Manfred Spitzer, Prof. Daniel Siegel, Prof. Michael Thomas, Prof. Usha Goswami, Dr Steven Woltering, Dr Daniel Amen.